Persian Abstract

زمینه و هدف: سلول­ های تک هسته ­ای خون محیطی (PBMC) از اجزای اصلی سیستم ایمنی بوده که در اغلب مطالعات ایمونولوژیک مورد استفاده قرار می­گیرند. ترانسفکشن این سلول­ها به این جهت که بیشتر روش های انتقال به سلول­های PBMC، بازدهی مناسبی ندارند، از موضوعات کلیدی محسوب می ­شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه سه حامل تجاری در ترانسفکشن سلول­ های خون محیطی است. روش­ ها: جداسازی سلول های PBMC از خون محیطی توسط فایکول انجام شد. پس از کشت سلول های مذکور، وکتور PMAX-GFP با استفاده از کیت پلی فکت، لیپوفکتامین 2000 و لیپوفکتامین 3000 به سلول ها ترانسفکت شد و میزان ترانسفکشن هر کدام از روش­ها توسط میکروسکوپ فلورسنت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میزان ترانسفکشن سلول­های PBMC توسط لیپوفکتامین 2000 و لیپوفکتامین 3000  پس از گذشت24، 48، 72 و 120 ساعت حدود 2 تا 3 و میزان ترانسفکشن این سلول­ ها توسط پلی فکت پس از گذشت 120 ساعت حدود 70  بود. نتیجه­ گیری: به طور کلی بازده ترانسفکشن سلول­ های PBMC توسط پلی­فکت نسبت با افزایش زمان بهترین بازدهی را داشت که روش جدیدی برای انتقال ژن به این سلول می باشد. به طور کلی می­توان گفت عامل زمان و سمیت کمتر پلی فکت برای سلول های PBMC حائز اهمیت بوده و باعث افزایش بازده ترانسفکشن این سلول­ ها نسبت به سایر حامل های تجاری استفاده شده در این مطالعه می باشد.

Title

Optimization and comparison of three commercial carriers for efficient transfection into the peripheral blood mononuclear cells (PBMCs)

Abstract

Background & Aim: Peripheral Blood Mononuclear Cells (PBMCs) are the main components of the immune system, including lymphocytes and monocytes. These cells are being used in most immunological studies and therefore, isolation, culture and transfection of these cells are of great importance. The transfection of these cells is currently a key concern; this is because most common methods of transfection into the PBMCs are not well suited. The purpose of this study was to compare and optimize the effects of three commercial methods (PolyFect, Lipofectamine 2000 and Lipofectamine 3000) on PBMC transfection using PMAX-GFP vector. Methods: PBMC cells were isolated from the peripheral blood by Ficole.  Following the cell culture, the PMAX-GFP vector was transfected into the cells using the Polyfect, Lipopactamine 2000 and Lipopactamine 3000. After 24, 72 and 120 hours, the transfection rate for each method was evaluated by fluorescence microscope. Results: Based on the obtained results, the level of transfection for PBMCs by Lipopactamine 2000 and Lipopactamine 3000 at all times was about 2-3. The amount of transfection of these cells by the Polyfect after 120 hours was about 70. Conclusion: Generally, the efficiency of transfection of PBMCs s by Polyfect was probably the best in terms of increasing time, which introduces a new method for gene transfer into these cells. However, further studies are required to achieve the highest conversion efficiency of PBMC cells.