Persian Abstract

زمینه و هدف: با وجود آمار رو به رشد مبتلایان به HIV مثبت در کشور، کیفیت پایین زندگی و وضعیت نامناسب روان‌شناختی این بیماران، از جمله موضوعاتی است که کمتر به آن پرداخته‌شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی امید درمانی گروهی در افزایش امیدواری و بهبود نگرش‌های ناکارآمد بیماران HIV مثبت انجام شد. روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه‌تجربی از نوع پیش‏آزمون - پس‏آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل مبتلایان به بیماری HIV مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری رباط کریم بود. ۲۸ نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه ۱۴ نفره تخصیص داده شدند. گروه مداخله در هشت جلسه امید درمانی گروهی شرکت داده شدند و در این مدت گروه کنترل مداخله‌ای را دریافت نکرد. داده‌ها توسط پرسشنامه‌های استاندارد گردآوری گردید و با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تحلیل گردید. نتایج: امید درمانی گروهی در افزایش امیدواری بیماران HIV مثبت موثر بود (۰/۰۰۱>P). نتایج آزمون مانکووا نشان داد که امید درمانی گروهی در بهبود نگرش موفقیت-کمال طلبی و نگرش نیاز به راضی کردن دیگران موثر می‌باشد (۰/۰۱>P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد امید درمانی گروهی به‌عنوان درمان انتخابی در بهبود سطح امیدواری و کاهش نگرش‌های ناکارآمد بیماران HIV مثبت از اثر بخشی مطلوبی برخوردار باشد. لذا استفاده از مداخلات روان‌شناختی در محیط‌های درمانی پیشنهاد می‌گردد.   

Title

The Effectiveness of Group Hope-Therapy on Hope and Dysfunctional Attitudes in HIV Positive Patients

Abstract

Background & Aim: Despite the growing statistics of people with HIV-positive in Iran, little attention has been paid to the poor quality of their life and the adverse psychological status of these patients. This study aimed to investigate the effectiveness of group Hope Therapy on the improvement of Dysfunctional Attitudes and the increase of hope in HIV positive patients. Methods: the research method of the present study was semi-experimental with pretest-posttest and control group. The study population included HIV-positive patients from Robat Karim city referring to behavioral health counseling centers. 28 patients were selected by simple randomized sampling and were assigned to the two groups. The experimental group received eight sessions of group hope-therapy. This research was a semi experimental study that included pretest-posttest and control group. The information was collected through the Snyder Hope Questionnaire and Dysfunctional Attitudes Scale. The obtained data were analyzed using ANCOVA and MANCOVA and via SPSS version 21. Results: Analysis of the data showed that the group hope therapy was effective in increasing hope of HIV-positive patients (Psuccess/perfectionism attitudes and need to keep others satisfied attitudes (P Conclusion: The findings revealed that more attention must be paid to the psychological health and quality of life of the HIV-positive patients. Group therapy and especially hope therapy could increase hope and inversely decrease dysfunctional attitudes among such patients.