Persian Abstract

زمینه و هدف: دیسترس قاعدگی یکی از مشکلات شایع زنان در سنین باروری است. شناخت رفتارهای خودمراقبتی مرتبط با دیسترس قاعدگی و تلاش به منظور ترویج آنها بر اساس آموزش مبتنی بر شواهد به عنوان یک ضرورت در سیستم بهداشتی احساس می شود. لذا این مطالعه با هدف تاثیر آموزش رفتار های خودمراقبتی به شیوه آموزش مبتنی بر شواهد بر شدت درد های قاعدگی دختران در سال 1395 انجام شد. روش­ ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی بر روی 74 دانشجوی مبتلا به دیسمنوره ساکن در خوابگاه های دانشگاه ازاد اسلامی مشهد انجام شد. واحدهای پژوهش به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تخصیص یافتند. مقیاس رفتارهای خودمراقبتی دیسمنوره و مقیاس دیداری درد طی مراحل قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی زوجی و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین نمره رفتارهای خود مراقبتی در گروه آزمون در دومین مرحله پیگیری به طور معنی داری افزایش داشت (11/0±80/4 در مقابل8/9±105/8)(P= 0/005). با آنکه میانگین شدت درد در اولین سیکل قاعدگی پیگیری تفاوت آماری معنی دار بین گروه ها نداشت (0/309=p)، اما در دومین سیکل پیگیری شدت درد در گروه آموزش (0/5±3/1=x) نسبت به کنترل (1/7±5/5=x) به طور معنی داری کاهش داشت (0/000=p). نتیجه‌گیری: انجام مداخلات مبتنی بر شواهد می تواند نقش موثری در ترویج رفتارهای خودمراقبتی داشته باشد. تغییر رفتار نوجوانان به سمت خودمراقبتی نیز می تواند از شدت درد های قاعدگی کاسته و در ارتقای سلامت دختران مبتلا به دیسمنوره موثر باشد.

Title

The effect of self-care behaviors based on evidence-based education on the severity of dysmenorrhea amongst girls

Abstract

Background & Aim: Menstrual Distress is widespread amongst women in fertility age. Awareness about self-caring behaviors regarding menstrual stress and trying to acquire the same based on experimental education must be considered as an important subject in the health system. Thus, this research was carried out in 2016 with the aim of studying the effect of self-caring behaviors taught to the girls about menstrual pain. Methods: This research is a quasi- experimental study carried out on 74 college girls with dysmenorrhea who were residing the dormitories of the Azad University of Mashhad. The research units were randomly divided into two groups of control and sample. Self-behavioral scales and visual scales of pain were completed during and after the stages of intervention. The data were analyzed by SPSS software and statistical testing. Results: The average grade of self-caring behavior of the exam group, in the second stage of follow up increased to a great extent (80.4+/-11.0 compared to 105.8+/-8.9) (p=0.005) while the average level of pain in the first scale of menstruation did not show much difference (p=0.309) but the second scale of follow up for the level of pain in the education group was (x=3.1+/-0.5) compared to the control group (x=5.5+/-1.7), showing a notable reduction (p=0.0001). Conclusion: By taking action based on the findings, we could play an important role in the promotion of self-caring behaviors. A change in the manner of teenagers due to self-caring behaviors could also reduce the pain of menstruation and could prove helpful in improving the health of the girls suffering from dysmenorrhea.